Yetimi himaye etmek

tarafından **İsTanbuL** Paz Mayıs 16, 2010 12:28 am

Yetimi himaye etmek

tarafından İsTanbuL Paz Mayıs 16, 2010 12:28 am

Ebü Hüreyre radıyallahu anh'den rivayet edildiğine göre Resülullah
sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

"Kendi yetimini veya başkasına ait bir yetimi himaye eden kimseyle ben cennette şöyle yanyana
bulunacağız."

Hadisin ravisi Malik İbni Enes -Peygamber
aleyhisselam'ın yaptığı gibi- işaret parmağıyla orta parmağını gösterdi.

Açıklamalar

Erginlik çağına gelmeden önce babasını kaybetmiş çocuğa yetim deriz.
Hadîs-i şerîf yetimleri soy itibariyle yakınlık
bakımından insanın kendi yetimleri
ve başkasına ait yetimler diye ikiye ayırmaktadır. Bir kimsenin kendi
yetimleri: torunu erkek veya kız kardeşinin
çocuğu öz veya üvey
kardeşi oğulluğu veya
kocası ölen bir hanıma göre geride kalan çocukları yahut bu neviden
yakınlarıdır.

Yetim bir yavrunun babadan anadan kalma malı bulunabilir. O takdirde bu
yavru erginlik çağına girene kadar kendisine sahip çıkmak malının yok olup
gitmesine meydan vermemek onu himaye etmek olur. Şayet malı yoksa onun himayesi babasının yokluğunu
aratmamaya
çalışmakla mümkün olur. Her toplumda olduğu gibi bizde de hadsiz
hesapsız yetim vardır. Nice yetimler ellerinden tutacak kendilerini hayatın zor
ve katı şartlarına alıştıracak rehberleri olmadığı için ezilmişler itilip kakılmışlar ve
adeta kötü insan olmaya zorlanmışlardır.

Bu yavrulara sahip çıkanlar toplumun bir açığını
kapamış bir yarasını
sarmış olurlar. Kısacası insan olmanın
sorumluluğunu duymuş olurlar. Hayatın kahredici çarkının bir insanı
ezmesine göz yummayanlar emsalsiz bir insanî zevki
tadarlar. Ayrıca şu hadîs-i şerîfin vadettiği hesapsız mükafatı
kazanırlar:

"Bir kimse sırf Allah rızası için bir yetimin başını okşarsa elinin dokunduğu her saç
teline karşılık ona sevap vardır".

Her saç teline karşılık bir sevap ne büyük mükafattır...

Şu halde yüreğinden kopup gelen derin bir şefkat duygusuyla bir yetimi
kucaklayıp bağrına basan yanaklarına öpücükler
konduran ona yalnızlığını ve
yetimliğini unutturmaya çalışan bir kimse ilahî rahmet sağanağı
altında yıkanmış ve günahlarından arınmış olmaktadır.

Bir yetim gülüyorsa başına şefkat eli değdiği
içindir. Bir yetim gülüyorsa bütün bir toplum gülüyor
demektir.

Şu hadîs-i şerîf de bu gerçeği pekiştirmektedir:

"Bir kimse müslümanların arasında
bulunan bir yetimi alarak yedirip içirmek üzere evine götürürse affedilmeyecek bir suç
işlemediği takdirde Allah Teala onu mutlaka
cennete koyar".

"Affedilmeyecek suç" ifadesi hatıra iki büyük günahı getirmektedir:

Biri Allah'a şirk koşmak yani Allah'dan başka bir ilahın varlığını kabul
etmek diğeri de kul
hakkı yedikten sonra onu helal ettirmemektir.

Cennet'e girebilmek şüphesiz büyük bir
saadettir. Ondan da üstünü Cennet'te Resül-i Ekrem
sallallahu aleyhi ve sellem'e komşu olabilmektir. Cennet'i yaratan ve
oradaki üstün mevkileri bazı iyilikleri yapanlara ayıran Allah Teala sevgili Resülü'ne komşu
olma bahtiyarlığını yetimleri koruyanlara
lütfetmiştir.

Ne mutlu o bahtiyarlara!..

Hadislerden Öğrendiklerimiz

1. Cennette en üstün mevki Hz. Peygamber'e komşu
olabilmektir.

2. Bu üstün mevkii kazanmanın bir yolu yetimi himaye etmektir.

3. Kendisinin veya başkalarının yetimlerini koruyanlar Allah Teala'yı hoşnut
ederler.