Aşk ve ay'ın hikayesi

tarafından **yrecord** Paz Mayıs 09, 2010 12:01 pm

Aşk ve ay'ın hikayesi

Ne aşkı nede onun verdiği huzur ve acıyı hiç bir cümlede birleştirip
kimseye bu böyle olursa aşk olur diyemeyiz.Aşk hayatın bize bağışladıgı
tatlı bir süprizdirimkansız aşk ise o
süprizin hafta sonu eki gibidir okudukça bayar baydıkçada
daha çok okunur.
Yine her zamanki gecelerden biriydi.Gün sona ermiş güneş batmış ve
karanlık geceyi perdelediği sırada her gece olduğu gibi Ay gökyüzünün en
derin köşesine doğru yükseldi.Pırıl pırıl tertemiz ve etrafına ışık
saçarak binlerce yıldızın arasından geçerek gökyüzünü fethedercesine
karanlığı yardı.Her gece olduğu gibi
Ay yine yıldızların serenatı eşliğinde gökyüzünü sonsuz bir ışığa
bürüyordu.Yıldızlar dans edercesine parlak görüntüleriyle adeta baş
döndürüyordu.Ay öyle bir konumdaydı ki etrafında binlerce yıldız
vardı.Gökyüzünün hakimi gibi duruyorduadeta bir kral gibiydi
soylu ve asilyıldızlar ve gece onun bu
asaleti karşısında boyun eğercesine hareket ediyorlardı.Gökyüzünün
hakimi olan Ay etrafındaki binlerce yıldız tarafında sanki
perdeleniyordu.Görkemi ile göz kamaştırıyor ve yıldızları kendine hayran
bırakıyordu hepsi Ay'ın yanına yaklaşmak için var güçleriyle
parıldamaya çalışıyorlardı.Gökyüzünde dans etmeye dewam ediyorlardı.Ama
Ay'ın hiç birinde gözü yoktu o sadece gökyüzünü aydınlatmaya
çalışıyordu.Ama o esnada bir ışık düzmeci binlerce yıldız içerisinde
Ay'ın dikkatini çekti.Öyle güzeldi ole ihtişamlıydı ki binlerce yıldıza
değişilmezdi.Ay'a doğru yaklaştı ve yanına geldi.Artık sadece o yıldız
ve gökyüzü vardı.Sadece sanki dünyanın uydusu değilde sadece o yıldız
için varolmak istiyordu sadece onun için dönmek ve gecenin karanlığına
bürünmüş gökyüzünü bir anda aydınlatarak yüzlerce yıldızın kaybolmasını
ve gökyüzünde bir tek onların kalmasını istiyordu.Ama yıldız ise
göklerin hakimini görmezlikden geldi.Ay'ın türlü hareketlerine karşılık
bile vermedi.Bu bir süre böyle gitti ay farkındaydı artık gün
ağırmaktaydı ve gece son bulucaktı kafasını çevirdi ve yıldıza baktı
bırakıp gitmesini istemiyordu yıldızın onu.Ama gün ağırıyordu.Belkide
Ay'ın yüz binlerce yıl sonra ilk kez gündüz olmasın diye haykırışı
vuruyordu gökyüzüne bir dakika daha onu seyretmek için güneşe yalvara
bilir belkide bütün gecelerinden vazgeçebilirdi.Ancak güneş doğdu bütün
acımasızlığıyla ve yıldız gözden kayboldu Ay yıkılmıştı.Bütün ışıltısı
bitmiş adeta sönmüştü.Ve Ay o geceden sonra her gökyüzünü aydınlatmaya
cıktığında o yıldızı bekler gözleri o yıldızı arardı
ama gelmicekti belki kaymıştı belkide güneşe katılmıştı ama bir daha
gelmicekti.Evet o yıldız belki gelmicekti ama Ay'ında vazgeçmeye niyeti
yoktu nasılsa kıyamete kadar geceler onundu elbet bir gün döner umuduyla
her gece onu bekler ve her gece eğer olurda dönerse ve Ay'ı göremezse
korkusuyla olağınca gücüyle parıldardı.İşte gerçek aşk budur ve yine
gerçek imkansız aşk buna denir...
Bence imkansız aşk budur ben bundan başka aşkı imkansız saymam!!!
Her gündüzün bir gecesi her geceninde bir sabahı vardır... Umutlar asla
tükenmez günün ilk ışıklarına kadar ve her yeni doğan gün bizlere yeni
umutlar aşılar.Şimdi bu yazdım hikayeyi okuyanlara
soruyorum;kalbinizdeki ve aklınızdaki yıldızı beklermisiniz? ta ki
rüyalarınızın kıyameti kopana kadar