Sevgim sana emanet . . !

tarafından **GoDFaTHeR** Çarş. Mayıs 12, 2010 10:55 pm

Gidiyorum kaç gitme kararı
alışımdan sonra.. kaç kere gitmek için koyuldum yola. Yol hep döndü
yeniden sana sanki bir çemberin üstüne
kurulmuş gibi. Başlangıç nasıl sendeyse sonda hep sendeydi. Son hep
sendin.

Başlangıcım olmanı istemiştim son sen olmamalıydın.
Eğer sen son isen tükenirdim tükenmek istemiyordum.
Tüketmek değildi amacım. Başlangıcı sende olan sevgimin sonu senden ırak
olmalıydı. Ben sende yaşadığım her şeyi sende bırakıp koyulmalıydım
yola ben sendeki beni
alıp çıkmalıydım ışığın rehberliğindeki yoluma.

Sen kaçışlarımın değil yaşanmışlığımızın meyvesi olmalıydın şeftali gibi. şefkate
dayalıbir şef
önderliğinde.

Ben sevmenin değil şefkatin varolduğu ilişkilere dayamıştım sırtımı.
Başımın göğse dayandığı saçlarımın okşandığı uyumaya başladığımda
tokalarımın çıkarıldığı şefkate yönelik paylaşımı yaşamaya alışmıştım.
Sevmenin acısı altında yaşamaktansa şefkatin kollarında huzuru bulmanın
fanatiğiydim. kolaydı bu tür ilişkiler kolaydı sevişirken
beyinsel değil bedensel doygunluğa ulaşmak.

Sonra işte kaç yoldan
sonra sen çıktın karşıma... Biri çıktı “sev” dedi sonuna ekler
ekledi(n)(m). Sevmenin ve sevilmenin hırçınlığını kattın ruhuma. Hüznü
tattırdığın damak tadıma acıyı buladın. Işıldayan
bakışlarım seni izledi. Sesim sesinden bedenim bedeninden ruhum ruhundan aklım aklından haz alır
oldu. Çırpındıkça sana saplandım çamurunda. Dalgalarda sana sarıldım
sahil diye. Çakıla attığım her adımda canımın acımasına aldırmaksızın
sana koşturdum merhemim olursun diye.
Kaldırılan kadehlerde seni içtim tüttürülen sigarada seni
içime çektim. Gün geldi nefretim gün geldi sevdam oldun.
Bir gün geldi sen ben oldun...

İşte o zaman gösterdi kendini kaçma içgüdüm. Adına “gitmek” dedim.
kesinlikle gidiyorum dedim. Ve yola koyuldum nefes alabilmek için.
Beni sende bırakamazdım bu sefer. Yolum sana dönemezdi. Rotayı çizdim
karakalemimle saman kağıda. Yolum
engebeli ama dönüşü olmayacak şekilde uzandı önümde.Beni senden teslim
aldım.seni seninle bıraktım Okunmuş sularda arındım tütsünün dumanını
soluklandım. Çıplaklığımızı kazandım kazandırdım sana.

Baktım ki aramızda hırsla inatla duran sevgi hiçbir
şekilde kıpırdamıyor. Kıpırdamamanın ötesinde ne senden nede benden
elini çekmiyor. Beni senden alırken sevgiyi çırçıplak salmışız aramıza gördüm. Başkalarından
derlediğim şefkatin kollarında tuttuğum sevgi(n)(m)in gücünü unutmaya
çalışırken ırmağın sesi getirdi
kendime beni. Sevgiyi taşıyamazdı bu yürek kaç yol sonraya kadar. Bırak
diyordu ırmak Sevgin senden uzakta
değere kavuşacağı yerde kalsın.

Sevgiyi yanımda taşımanın beni sorumluluk altına alacağını düşünmüştüm anbean. Giderken sana bir
hediye verdim yüreğim kanat çırparken.
Sevginin benden uzak olacağı yeni yollara attım kendimi...Sonra ilk ve
son olarak aradım yolumun üstünde ki telefondan seni...

Senden aldığım beni bende unuttuğun seni
anlattım kısılmış sesimle...Ve sana veda ederken sığındığım bencillikte
seni sorumlulukla baş başa bıraktım...

“sevgim sana emanetimdir”