Bir sizofrenin askı

tarafından **GoDFaTHeR** C.tesi Mayıs 22, 2010 6:25 pm

Babam
öleli 12 yıl olmuştu ve ben 20 yaşına geldiğimde babasız olmanın
acısını artık çok daha iyi anlıyordum. Annemle birlikte küçük ama mutlu
bir dünya kurmuştuk kendimize. Mevsimlerden bahardı Bir sizofrenin askı Virgulll

sokaklarda parklarda dolaşıyordum. Bu bahar daha bir coşkulu hissediyordum kendimi. Birçok arkadaş edinmiştim. Mehmet Bir sizofrenin askı Virgulll

Can

Can’ın Kuzeni Merve ve daha birçoğu… Her gün belirli saatlerde buluşup
eğlenceli dakikalar yaşıyorduk. Onlarla o kadar çok eğleniyordum ki
artık işe bile gitmiyordum.
Yine işe gitmediğim bir günde yalnız başıma dolaşırken arkadaşlarımla
her zaman oturduğumuz parkta gördüm onu. O kadar güzeldi ki… Bir süre
çevresinde dönüp beni fark etmesini umdum ama bana hiç bakmıyordu. Tam
umutsuzluğa kapılmak üzereyken son bir cesaretle yanına yaklaştım ve
“Oturabilir miyim?” diye sordum. Deniz mavisi gözleriyle bakıp Bir sizofrenin askı Virgulll

küçük bir tebessümden sonra “Oturabilirsiniz” dedi. Kalbim heyecandan
deli gibi çarpıyordu. Ne söyleyeceğimi bilemiyordum. Sonra kısık bir
sesle Bir sizofrenin askı Virgulll

“Adım Alper” Bir sizofrenin askı Virgulll

diyebildim. Bana dönüp “Ceren” dedi. Bir süre sohbetten sonra
telefonlarımızı birbirimize verip ayrıldık. Akşam olanları anneme
anlattım. Annem gözlerimdeki mutluluğu fark edince çok sevinmişti.
Arkadaşları davet ettim
İlerleyen günlerde Ceren ile daha sık görüşür olduk. Zaman ilerledikçe
ona daha çok bağlanıyordum. O hayatıma girdikten sonra işe gitmeye
başlamış Bir sizofrenin askı Virgulll

diğer arkadaşlarımla da daha az görüşür olmuştum. Arkadaşlar sitem
edince kendimi affettirmek için onları akşam yemeğine davet ettim ve
hazırlık yapmak için erkenden eve gittim. Anneme arkadaşlarımın
geleceğini ve güzel bir yemek için hazırlık yapmamız gerektiğini
söyledim. Akşam gelip çatmıştı. Kapı çaldı Bir sizofrenin askı Virgulll

hemen koşup açtım. Arkadaşlar gelmişti. Onları salona alıp sofrayı
hazırlamak için mutfaktaki anneme yardıma gittim. Sofra hazırlandıktan
sonra salona geçip onları içeri çağırdım. Arkadaşlarımı masaya alırken
annemin bakışlarındaki korku ve şaşkınlık ifadesini hiç anlayamamıştım.
Tam arkadaşlarımı anneme tanıtıyordum ki annem büyük bir feryatla
masadan ayrılıp gitti. Olanları bir türlü anlayamıyordum. Arkadaşlardan
özür diledim ve yemeğe başladık. Yemeğin ve sohbetin ardından
arkadaşlar gitti. Annemin odasına gidip olanları sorduğumda hiç cevap
vermedi. Sadece yüzüme bakıp ağlıyordu.
Eve gelen misafir
Aradan 3 ay geçmişti. Arkadaşlarla ve özellikle Ceren ile
görüşmelerimiz iyice sıklaşmıştı. Bir akşam anneme sözü Ceren’den açıp
onunla birbirimizi ne kadar çok sevdiğimizi ve evlenmek istediğimizi
anlattım. Annem mutlu olmamdan gülüyordu ama gözündeki acıyı ve korkuyu
hissedebiliyordum. Öbür gün iş dönüşü eve geldiğimde bir misafir vardı.
Tanıştık ve annem o ara kayboldu. Bu kişi bana tuhaf sorular sorup
durdu. 1–2 saat oturduktan sonra annem gelip misafiri yolcu etti.
Anneme gelenin kim olduğunu sordum da doktor olduğunu söyledi. “Yoksa
hasta mısın?” dedim. Annem doktorun benim için olduğunu ve sadece genel
bir kontrol yaptırmak istediğini söyledi. Sabah erkenden kalkıp
hastaneye gittik be birçok testten geçirildim. Birkaç saat sonra doktor
gelip hiçbir şeyimin olmadığını söyledi ve annemi odasına çağırdı.
Akşam eve geldiğimde annemin gözleri ağlamaktan şişmişti. Ne olduğunu
sorduğumda Bir sizofrenin askı Virgulll

“Bir cenazeye gittim Bir sizofrenin askı Virgulll

çok etkilendim Bir sizofrenin askı Virgulll

” dedi.
Artık Ceren ile hemen hemen her gün görüşüyorduk. Her geçen gün ona
olan aşkım içimden taşacak gibi oluyordu. Eve erken döndüğüm bir gün
misafirler olduğunu gördüm. Kimse beni fark etmedi mutfağa gidip
atıştırırken ister istemez konuşulanlara kulak misafiri oldum. Konu
bendim ve annemin niye üzgün olduğunu o an anladım. Meğer ben şizofreni
hastasıymışım. Adını bile daha önce duymadığım bu hastalık benim hayal
aleminde yaşamama neden oluyormuş. Misafirler gidene kadar ortaya
çıkmadım. Annem olanları geçirince beni arkasında gördü ve “Bir şey
duydun mu?” der gibi yüzüme bakıyordu. Ona Bir sizofrenin askı Virgulll

“Her şeyi duydum Bir sizofrenin askı Virgulll

”
dedim. Kadıncağızın gözleri dolmuştu ve bana sarılarak ağladı. Ona
üzülmemesini ve kendimi çok iyi hissettiğimi söyledim ama gerçekten
korkmuştum. Bana arkadaşlarımı davet ettiğim gün hasta olduğumu
anladığını söyledi. Annemin anlattığına göre benim hiç arkadaşım yoktu.
Eve davet ettiğim kişiler tamamen hayal ürünüydü. Annemin hazırladığı
sofrada sadece ben oturmuştum ve sanki arkadaşlarım varmış gibi
saatlerde o hayali varlıklarla konuşmuştum.
Ya Ceren de hayalse?
Hiçbir şey umurumda değildi. Her şey Bir sizofrenin askı Virgulll

bütün bir dünya hayal olabilirdi ama Ceren… Ya oda hayalse? Bu ihtimal beni delirtmeye yetiyordu. Annem birçok ilaç getiriyor Bir sizofrenin askı Virgulll

bunların rahatlamam için olduğunu söylüyordu. Ama ben zaten rahattım.
İşten ayrıldım ve aradan 3 gün geçtikten sonra dışarı çıktım. Her zaman
gittiğimiz parka gittim. Arkadaşlar yine oradaydı. Aslında belki oradan
hiç ayrılmamışlardı. Onlarla konuşurken parktaki diğer insanların
alaylı alaylı güldüğünü fark ettim. O gülen insanlara Bir sizofrenin askı Virgulll

“Siz gerçek değilsiniz!” diye bağırdım. Ama onlar sadece gülüyordu.
Peşimi bırakmalarını söyledim. Nereye gidersem onlarda benimle
beraberdi. İlaçlar beni iyice dağıtmıştı. Düşüncelerimi
toplayamıyordum. Arkadaşlar da yavaş yavaş benden uzaklaşıyordu.
Ceren’i aramaktan korkuyordum. Çünkü ararsam Ceren diye birinin hiç var
olmadığını anlayabilirdim. Bir gün dayanamayıp aradım ve her zamanki
yerimizde buluştuk. Ona bir yandan başıma gelenleri anlatırken diğer
yandan çevredeki insanlara bakıyordum. Yüne bana gülmelerinden
korkuyordum. Eğer gülüyorlarsa bu Ceren’in hiç olmadığını gösterecekti.
Evet Bir sizofrenin askı Virgulll

çevredeki insanlar yine alaycı bir şekilde bakıyordu ama gülmüyorlardı. Ceren olayı beni gün geçtikçe bitiriyordu.
Hoşgeldin güzel kızım!
Bir gün anneme Ceren’i eve getireceğimi söyledim. Annemin gözleri
kocaman oldu. Yine bir hayali eve getireceğimden korkuyordu. Ama ben
kendime güveniyordum. Ceren bir hayal değil Bir sizofrenin askı Virgulll

gerçekti. Annem isteksiz de olsa benim ısrarımla kabul etti. Öbür gün Ceren’le buluştuk ve ona Bir sizofrenin askı Virgulll

“Seni biraz sonra anneme götüreceğim Bir sizofrenin askı Virgulll

”
dedim. Ceren çok telaşlandı. Hazırlık yapmadığını söyledi ama ben ısrar
edince kabul etti. Artık geri dönüş yoktu. Biraz sohbetin ardından eve
doğru yola koyulduk. Sokağa gelip eve yaklaştığımızda son bir kez
kulağına eğilip Bir sizofrenin askı Virgulll

“Seni çok seviyorum Bir sizofrenin askı Virgulll

” dedim. Eve geldik Bir sizofrenin askı Virgulll

kapıyı çaldım. Annem açtığında ben önden girip ayakkabılarımı çıkardım
ve Ceren’i işaret ederken kalbim duracaktı sanki. Annemin gözlerindeki
yaşı görünce olduğum yerde yığıldım. Demek yine hayaldi… Ama annemin
ağzından çıkan şu kelimeler benim için o an bir dua kadar kutsaldı;
“hoş geldin güzel kızım........