Qayıtdım Ömrümün Səssizliyinə

tarafından **GoDFaTHeR** Salı Mayıs 25, 2010 5:15 pm

Soyuq divarları qaranlq idi

Qəlbimin işığı sönmüşdü deyə...

Mənsizlik yuxudan ayılmamışdı

Tozunda bir qalaq xatirə vardı

Həvəsim səninlə ölmüşdü deyə

Oxumadım..

Hər gün qəmindədə sevinc görərdim

İndi solmuş çiçəklərin çələngini

Toxumadım ...

Qayıtdım ömrümün səssizliyinə

Soyuq divarları qaranlq idi

Qəlbimin işığı sönmüşdü deyə...

Mənsizlik yuxudan ayılmamışdı

Tozunda bir qalaq xatirə vardı

Həvəsim səninlə ölmüşdü deyə

Oxumadım..

Hər gün qəmindədə sevinc görərdim

İndi solmuş çiçəklərin çələngini

Toxumadım ...

***

Xəyalın ruhumu apardığı gün

Mənim sən adında varım, dövlətim,

Mənim sən adında varlıgım vardı

İndi isə hicranın, qəmin, qüssənin

Səni ömrümdən qopardığı gün!

Yıxılmışam

Üzü üstdə, dizi üstdə torpaqlara

Yıxılmışam

Qanayan ovcumdan ümüdün qaçıb

Sızıltı...

əllərimdə qollarımda sızıltı

Ürəyimdə cosan o hayqırtı...

Acı sükutunu poza bilmədi

Ömrümün bu yazıq halına bax dım,

Nə qədər düşündü ağıl da, qəlb də

Yoza bilmədi

Qaranlıq günündə qəm yuxusunu

Beləcə ömürlük yatası imiş

Səssizlik içində zülmət içində

Arzular əcələ catası imiş......

***

Yenilmiş bir məni yaşadan ürək!

Qayıtdım ömrümün səssizliyinə...

Divanə ünvanlı o son mənzil də

Demək yazılıbmış sənsizliyinə....

(yazar: Divane)