Çocuk ve Kur'an

Çocuk denilince aklımıza, doğumundan ergenlik çağına kadar olan eşref-i mahlûkat gelir. O, saflığı, dürüstlüğü, neşeli tavrı ve gülen yüzü ile en üstün varlık olan Âdemoğlunun küçük bir halidir.


Halil İbrahim KABAK


Sevgili Okuyucular,
Bundan önceki yazımızda Kur’an ile ilişkimizden bahsetmiştik. Bu yazımızda da; “Sevgili yavrularımızı Kur’an ile nasıl buluşturalım, onlara Kur’an’ı nasıl tanıtalım ve Kur’an yavrularımıza neler söylüyor?” gibi konulara temas etmek istiyorum.
Çocuk denilince aklımıza, doğumundan ergenlik çağına kadar olan eşref-i mahlûkat gelir. O, saflığı, dürüstlüğü, neşeli tavrı ve gülen yüzü ile en üstün varlık olan Âdemoğlunun küçük bir halidir. Zaman zaman “keşke çocuk kalsaydık” dediğimiz, hâldir çocukluk. Çünkü fıtraten İslam üzerine olan o yavruların yüzlerine baktığımızda meleklerle karşılaşmış gibi oluruz çoğu zaman…
Kur’an-ı Kerim’de yüce Allah’ın bizleri saadete ve mutluluğa ulaştırması için sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav)’e gönderdiği on dört asırdır günümüze kadar bozulmadan gelmiş ve kıyamete kadar da bozulmadan ulaşacak olan yüce Rabbimiz tarafından bize vaad edilmiş kutsal kitabımızdır.
Dünya hayatı bir yolculuktur. Doğmak, dünyaya gözlerine açmak çıkılan bu yolculuğun ilk adımıdır. Adım adım büyür, gelişir ve bir çiçek gibi büyür tüm insanlar. Bu yolcunun bir yol göstericiye ihtiyacı vardır. Çünkü bu dünya insanlar için bir imtihan yeridir.
Dünya hayatında doğruyu, iyiyi, güzeli, faydalıyı gösterenler olduğu gibi bir de şeytan gibi doğru yoldan ayırarak kötü işler yapmaya çağıranlar vardır, o güzelim yavrunun karşısında… Tam yol ayrımına geldiği sırada tutmalıyız o yavrucukların ellerinden... Bize emanet edilen bu değerli çiçekleri korumalıyız ayrık otlarından… Mutluluk yoluna doğru yönlendirmeliyiz onları… Mutluluğun kurallarını açıklayan yüce kitabımız Kur’an ile buluşturmalı ve tanıştırmalıyız onları…
Her peygamber Allah’ın sözlerini bize ulaştıran birer elçidir. Allah’ın sözlerinin toplandığı kitaplara “ilahi kitap” denir. Bugün dünyada Allah’tan geldiğine inanılan dört büyük kitap vardır. Bunlar Zebur, Tevrat, İncil bozulmuş ve hükmü kalkmıştır. Bizim kitabımız Kur’an-ı Kerim’de orijinal hâli ile bulunmaktadır. Bundan sonra da kutsal kitap gelmeyecektir.
Sevgili Peygamberimizin sağlığında yazılan Kur’an, hafızlar yardımı ile ezberlenerek ve kitap hâline getirilerek günümüze kadar gelmiştir. Sevgi Medeniyeti’nin çocuklarını yetiştirirken onlara Kur’an ile diğer kutsal kitaplar arasındaki farkı anlatmalıyız.
Akla, fenne, bilime ve mantığa uygun tek kutsal kitabın Kur’an olduğunu örnek ayetlerle ifade etmeliyiz. Sevgili Peygamberimizin yaşayan bir Kur’an olduğunu örnekler vererek açıklamalıyız. Sahabeden bazılarının sevgili Peygamberimizin eşi Hz. Aişe (r.h) “O’nun ahlakı nasıldı?” diye sorduklarında O annemizin “Onun ahlakı Kur’andı” karşılığını verdiğini anlatmalıyız.
Peygamberimizin davranışlarının Kur’an’a tıpatıp uyduğunu, sevgili yavrularımıza misaller vererek açıklamalıyız.
Yüce Rabbimizin sevgili Peygamberimize Kur’an’ı Hz. Cebrail aracılığı ile 22 sene 2 ay 22 gün içerisinde parça parça gönderdiğini ve gelen ilk ayetin “Oku!” diye başladığını ve onu okumanın ibadet olduğunu, her harfine 10 sevap kazanacağımızı anlatmalı ve onları Kur’an ile kucaklaştırmalıyız.
Kur’an-ı Kerim’deki her cümleye “ayet” denildiğini, 604 sayfadan oluşan Kur’an’da 6236 ayet bulunduğunu, ayetlerden oluşan bölümlere “sure” ismi verildiğini ve yüce kitabımızda 114 sure olduğunu, bu surelerden bir kısmının sevgili Peygamberimizin doğum yeri olan Mekke’de, bir kısmının da hicret ettiği ve daha sonra vefat ettiği Medine’de indirildiğini söylemeliyiz.
Kur’an-ı Kerim hakkında kısaca bilgi verdikten sonra, yavrularımıza; onu okuyup anlamamız gerektiğini, yaşantımıza geçirmemizin şart olduğunu ve onun rehberliğinde hayatımızı tanzim etmemiz gerektiğini anlatmalıyız. Kur’an-ı Kerim’i okumanın yetemeyeceğini İstiklâl Marşımızın Şairi merhum Mehmet Âkif Ersoy’un; “Hele Kur’an, inmedi ne mezarlıkta okunmak, ne de fal bakmak için” ifadelerinin gereğini düşünüp uygulamaya koymamız gerektiğini anlatmalıyız.
Onu anlayınca; Yanlışın yerini doğrunun, zararlının yerini faydalının, çirkinin yerini güzelliğin, karanlığın yerinin aydınlığın, kötülüğün yerini iyiliğin, düşmanlığın yerini dostluğun, kin ve nefretin yerinin sevginin, haksızlığın yerini hak ve adaletin, huzursuzluğun yerini mutluluğun aldığını göreceğimizi yavrularımıza örnekler vererek anlatmalıyız.
Nasıl ki her dersin bir kitabı, bir öğretmeni varsa yaşamak dersinin de kitabı Kur’an, öğretmeni Resulullah’tır. Nasıl yaşayacağımızı öğrenmek için başvurmamız gereken kitap elbette Allah’ın kelamdır. O bize iyi bir insan, iyi bir Müslüman olmanın yollarını bu kitapla anlatmış, Efendimiz de öğretmenlik yapmıştır. Örnek hayatı, sünneti ile tüm zamanların ve mekânların öğretmenliğini yapmaya da devam etmektedir.
Kur’an-ı Kerim’in ana konusu Allah ve yarattıklarıdır. Yaratılanlar içerisinde en mükemmeli insandır. Kur’an her konuda insanları doğru yola iletir. Allah’a ve Peygambere itaat edilmesini ister. Kur’an’da insan ve toplum hayatı ile ilgili pek çok ayet vardır. Kur’an-ı Kerim bize iman esaslarını, ibadetlerimizi, dua etmeyi, ahlaklı olmayı, iyiliği ve kötülüğü helali ve haramı, sevmeyi ve sevilmeyi, aile hayatında fertlerin birbirlerine karşı görevlerini, iyiliği emredip kötülükten sakındırmayı, Allah yolunda cihadı, onun dininin yer yüzünde hâkim olması için neler yapmamız gerektiğini öğretir.
Kısaca Kur’an-ı Kerim, mutluluk yolunun anayasasıdır.
Makalemizin konusu “Çocuk ve Kur’an” olunca, yüce Rabbimizin Kur’an-ı Kerim’de çocuklara verdiği öğüt ve mesajlara da temas etmemiz gerekir diye düşünüyorum. Bu konuda Lokman suresinin 13-19 ayetlerinde mealen; “ 13-Hani Lokmân oğluna öğüt vererek şöyle demişti: ‘Yavrum! Allah’a ortak koşma! Çünkü ortak koşmak elbette büyük bir zulümdür.” 14-“İnsana da, anne babasına iyi davranmasını emrettik. Annesi onu her gün biraz daha güçsüz düşerek karnında taşımıştır. Onun sütten kesilmesi de iki yıl içinde olur. (İşte onun için) insana şöyle emrettik: ‘Bana ve anne babana şükret. Dönüş banadır.” 15-“Eğer, hakkında hiçbir bilgi sahibi olmadığın bir şeyi bana ortak koşman için seninle uğraşırlarsa, onlara itaat etme. Fakat dünyada onlarla iyi geçin. Bana yönelenlerin yoluna uy. Sonra dönüşünüz ancak banadır. Ben de size yapmakta olduğunuz şeyleri haber vereceğim.” 16-“Lokman öğütlerine şöyle devam etti ‘Yavrum! Şüphesiz yapılan iş bir hardal tanesi ağırlığında olsa ve bir kayanın içinde yahut göklerde ya da yerin içinde bile olsa, Allah onu çıkarır getirir. Çünkü Allah en gizli şeyleri bilendir, (her şeyden) hakkıyla haberdar olandır.” 17-“Yavrum! Namazı dosdoğru kıl. İyiliği emret. Kötülükten alıkoy. Başına gelen musibetlere karşı sabırlı ol. Çünkü bunlar kesin olarak emredilmiş işlerdendir.” 18-“Küçümseyerek surat asıp insanlardan yüz çevirme ve yeryüzünde böbürlenerek yürüme! Çünkü Allah hiçbir kibirleneni, övüngeni sevmez.” 19-“Yürüyüşünde tabii ol. Sesini alçalt. Çünkü seslerin en çirkini herhalde eşeklerin sesidir!” burulmuştur.
Sonuç olarak; çocuklarımıza Kur’an-ı Kerim’i sevdirmeli, onlara yüce kitabımızı doğru ve güzel okumayı öğretmeli, okudukları yeri anlamaya çalışmalarını, anlamadıkları bölümleri araştırıp, bilenlere sorarak öğrenmeye çalışmalarını, öğrendikleri yeri uygulamaları, hayata geçirmelerini, Kur’an-ı Kerim’siz bir hayatın anlamının olmayacağını vurgulayarak edindikleri bu güzellikleri diğer çocuklarla da paylaşmaları gerektiğini ve ancak bu şekilde iyi bir insan, iyi bir Müslüman ve mutlu bir kişi olunabileceğini öğretmeliyiz
Anne-baba ve iyi bir Müslüman çocuk yetiştirme amacında olan şuurlu öğretmenler olarak Ümmet-i Muhammed’in yavrularını vatanına, milletine, dinine ve topluma yararlı bir birey olması için hiç durmadan çalışmamız gerektiğini biliyor, bu konuda yüce Rabbimizden yardım bekliyoruz.
Ne mutlu çocuklarını Kur’an-ı Kerim ile buluşturan ebeveyne!
Ne mutlu nesilleri Kur’an-ı Kerim’e hizmet şuuru ile yetiştiren öğretmenlerimize!