Keşke Olsan..

tarafından **CryDewıL** Paz Mayıs 02, 2010 1:03 pm

Yüreğime gömdüğüm üstünü binbir çiçeklerle donattığım yürek sızım...
Acaba insan sadece bir kere mi sever gerçekten? Başka yüreklerdede hisseder mi o çağlayanlar gibi coşturan mutluluğu? Kendini bir boşlukta mı hisseder yoksa?
Biriciğim kandırıyorum kendimi sürekli.Yüzümü gülüo görenler birde gelsin yüreğimi ziyaret etsin!Gözlerinde kendimi bulduğum..Hayatın elinden tutmayı öğretenim.Gittiğinden beri içimde anlamsız bir hüzün var.Gülerken bile canım acıyor. Bazen öyle ki yokluğa gömülüyorum.. Kimse görmeden ağlıyorum. Ve gözyaşlarımı mücevher gibi saklıyorum. Onlar senden kalan tek hatıra bana. Kimsenin bilmesine izin vermiyorum bu yüzden.
Bir yangındın ki denizlerin bile söndürmeye gücü yetmezdi. Şimdi o yangını bir avuç yürekte nasıl tutabilirim acaba? Yoksa dilde olmayınca gönüldende uzaklaşır mı diyorum. Fakat şu koca dünyada SeNin gibi bakan SeNin gibi anlatan bir kişi daha olmıcak bana. Aşklar saf olmıcak. Dünya çıkar için çatışırken sevgi nasıl saf kalabilir ki ?
Keşke olsan.. Olsanda anlatsan uzun uzun.İçimi ürperten yalnızlık duygusuna kapılmasam. Hayallerim boş bir sayfadan ibaret olmasa. Geçmesi uzun bir yolculuğa çıkmasam. Seni her andığımda üzülmek yerine mutlu olsam.
Keşke ruhuna dokunabilsem. Ve sendeki duyguları hissedebilsem. Seni anlayıp anlatabilsem. Yüreğine inci tanelerinden yapraklar döksem. Sonbahar gelse yüreğine ve yine o kapıdan çıkarken görsen beni sanki hep tanıyomuşsun gibi gelsen peşimden. Ve yüreğin baharı yaşamaya başlasa. O tatlı gamzelerin yüzünden hiç eksik olmasa.. Ben yanında ve daima yüreğinde olsam.