Seni sevdiğim için yaşayacağım...

Bu gün bendeki resimlerini ve mektuplarını yakıyorum. Küllerini sana göndereceğim. İşte! Hepsi önümde duruyor. Şu resim çekilirken karşında ben vardım hatırladın mı? Üzerini "Seni daima seveceğim" diyerek imzalamışsın. Bu seni en çok anlatan resimdi biliyorum bana en yakın olduğun resimdi... Karşında ben vardım gözlerin gözlerimdeydi... İçin benimle doluydu bakışların gibi. Önce bu resmini yakacağım bu en çok sen olan resmini. Sonra da diğerlerini yakacağım. Hepsi birer birer kıvrılıp kül olacak sonunda. Ya mektupların? Herbirini çok çok öptüğüm mektupların... Satır satır içimde çakılı duran mektupların. Onlar da yanacak. Senden madde olan hiçbir şey kalmasın istiyorum bende.

İçimde bıraktığın eziklik yeter artık. Artık seninle değil verdiğin acılarla avunacağım. Seni bütün arzuların üzerinde bütün özlemlerin ötesinde seveceğim artık. Sensiz bir dünya yaratacağım senden. Dünya duracak ama sen durmayacaksın. Zaman bitecek ama sen bitmeyeceksin. Bir gün bütün çiçekleri solacak bahçelerin yıldızlar ışık vermeyecek güneş doğmayacak hiç. Ama sen solmayacaksın sen eksilmyeceksin. Seni maddenin dışına çıkarıyorum ölümsüzlüğün kapılarını açıyorum sana. Anlamıyor musun?

Daha düne kadar her yerini ayrı ayrı seviyordum. Ellerini tuttuğum zamanlar ürperirdim başım dönerdi gözlerine bakınca. Dudakların her öpüşte yeniden dünyaya getirirdi beni. Al işte hepsini sana bırakıyorum. Güzelliğin de senin olsun..

Göreceksin bir gün her yerin şu mektuplar şu resimler gibi kül olup dağılacak. Bir tel bile kalmayacak saçlarından. Niceleri gibi sen de göçüp gideceksin bir gün. Önce gençliğin terkedecek seni. Ellerin buruşacak belin bükülecek ak pak olacak saçların. Boş bir çuvala döneceksin. Sonra aynaya bakınca bugün çok güvendiğin güzelliklerinin de seni birer birer bıraktığı göreceksin. Gözlerinde o vahşi parıltı kalmayacak bütün ateşi sönecek dudaklarının.

Ama ben o halinle bile terk etmeyeceğim. Çünkü benim içimde hep bugünkü gibi kalacaksın. Taptaze sımsıcak ve korkunç güzel! Yalnız benim gözlerimde bir manası olacak bakışlarının. Ben yok olduğum zamanda satırlarımda yaşayacaksın. Hiç ihtiyarlamadan hiç değişmeden hiç tükenmeden... Adım adınla anılacak adın adımla...

Mektuplarınla resimlerini yakacak gücü kendimde bulamasam o zaman da kendimi yakardım. Şu herkeste seni gören gözlerimi şu her yerde sana koşan ayaklarımı ve şu her zaman sana yazan ellerimi yakardım. Tenimde yükselen alevler ta Allah'a kadar uzanır O'na çaresizliğimi anlatırdı.

Seni güçsüz zayıf bir insan tarafından sevilmenin hayal kırıklığına uğratmamak için şimdi benim yerime senden kalanları yakacağım. Ben yaşadıkça varlığımbütün çaresizliklere meydan okuyacak.

Unutma; seni sevdiğim için ölebilirdim seni sevdiğim için yaşayacağım...

Biraz sonra mektuplarınla resimlerini tutuşturarak bir kibrit çöpü gibi çekiliyorum hayatından. Her şeyiyle onu sana bırakıyorum. Hayatın senin olsun istersen hayatım da. Ama sen kendinin bile olamayacaksın artık... Ben yaşadıkça adım söylendikçe...

Seni bensizliğe ve kendimi sana mahkum ediyorum...