Ve ßirgün Gerçekten Unutmak İçin !

Yanıbaşında dururken unutulur mu sevilen ? Yoksa uzaklarda onsuz
yaşarken mi ? Hangisi daha az acı verir ? Başkalarına gittiğini görmek
mi yoksa sesini bile
duymadan nefes alıp vermek mi ? Hangisi daha çok acıtır peki canımı ?
Sensiz olmak mı bensiz olmak mı ? Sen
benim kalbimi benliğimi alıp gitmişken
ben nasıl zevk alırım ki bu hayattan ? Nasıl gülerim ağlarken doya doya …
Kalbim sendeyken nasıl severim bir başkasını …


Keşke demek ne kadar koysada insana sen hayatımdayken ‘keşke’lerle
tanıştım. Sen gittin sen beni bırakıp gittin ama keşkelerin gitmedi..
Keşke sana bağlanmasaydım deli gibi ! Keşke seni her şeyim yapmasaydım !
Keşke sana verdiğim değerin birazınıda senden görseydim.Keşke zaman
canımı bu kadar acıtmasaydı.. Gittiğim heryerde senden bir iz ve
arkadaşlarımın dilinde hala ‘biz’ olmasaydık.Herkes senden bahsederken
ben ‘unuttum artık’ demekten sıkıldım ! Unuttum deyip unutamamaktan gözlerimin dolmasından !


Artık senden haber bile alamıyorum. Nerdesin kiminlesin kimlerin canını daha
aldın ? Kaç kişiyi daha yaktın kim bilir ? Ama artık kalbimi
acıtmıyorsun galiba.. Neler hissettiğimi anlayamıyorum.. Ama ‘evet ‘
kaLbim acımıyor ! Çünkü o bende değil .. Sende olmayan bir şeyi nasıl
hissedersin ? Nasıl yakabilir ki canını ? Sadece kaybettiğin için
üzülürsün.. Ve boş boş yaşarsın.. Yaşamak için başkalarına ayakta
olduğunu göstermek için !


Şimdi ben yaşıyorum .. Neden nasıl yaşadığımı
bilmeden. Arkadaşlarım ve ailem için.. Ve birgün seni gerçekten unutmak
için !